Welkom op de reparatiepagina van de website van Adesign.
Nog altijd doe ik met plezier reparaties aan diverse apparaten, maar het accent ligt toch wel bij alles wat met audio te maken heeft. Nog steeds heb ik een goede relatie met de importeurs, hoewel er in de laatste tien jaar allerlei verschuivingen hebben plaatsgevonden. De verkoop en het onderhoud van de verschillende merken is nu meer op Europees niveau, zodat ik de speciale onderdelen vaak uit Duitsland of België moet halen. De klanten staan soms raar te kijken dat het officiële servicepunt van hun apparaat zich in Duitsland bevindt.
Op het gebied van standaard onderdelen ben ik ruim voorzien, zodat ik het meeste op voorraad heb. Bijvoorbeeld diverse series van weerstanden, condensatoren en elco’s heb ik compleet, ook SMD’s. Transistoren en IC’s heb ik in alle soorten en maten. Ik verkoop die onderdelen ook los, want sinds de sluiting van Stuut en Bruin missen we een winkel in Den Haag die vrijwel alles heeft.
Het uitgangspunt bij alle reparaties is nog steeds het elektronische ontwerp. Ik aarzel dan ook niet, om apparaten te verbeteren, zodat ze betrouwbaarder worden, of gewoon beter functioneren, ook qua geluid.
Het helpt, dat ik inmiddels meer dan 45 jaar ervaring heb in de elektronica, en dat ik met de wiskunde ervan goed overweg kan. Buizenversterkers hebben echt mijn liefde; ik bouwde mijn eerste buizenversterker (met EL3 en AZ1) in 1965, toen ik 11 jaar was. Toen ik 16 was leerde ik meneer van Rossum kennen, van wie ik veel heb geleerd. Door hem ben ik ook trafo’s gaan wikkelen (laat ik nu elders doen).
Deze uitgangstrafo heb ik gewikkeld in 1972 voor een Fidelio versterker (2x EL84). Deze versterker is nog steeds in gebruik. De anodewikkelingen zijn volledig symmetrisch doordat ik ze heb opgesplitst. Tussendoor heb ik vijf secundaires gewikkeld, die parallel staan. Hiermee bereik ik een betere vulling, een betere koppeling, en minder koperverlies.
Deze versterker presteert duidelijk beter dan zijn broertje waar de originele trafo van Amroh in zit.
Als ik moderne buizenversterkers zie, dan bekruipt me wel eens het gevoel dat er essentiële kennis aan het verdwijnen is. Ik zie bijvoorbeeld fouten die gemaakt worden met de layout van het chassis, of de oriëntatie van de trafo’s, waardoor een apparaat bijna niet bromvrij te maken is. Berucht zijn de oscillaties die je krijgt als je de anodeleidingen van de eindbuizen zo maar langs de voorversterker laat lopen zonder ze in elkaar te draaien, of als je de rooster stopweerstanden niet op de juiste plek monteert. Over de layout van het aardings- en voedingssysteem zou ik een boek kunnen schrijven – misschien doe ik dat nog wel een keer...
Vaak bij “klonen” of bouwpakket-versterkers sluipen er fouten in, die in het originele apparaat niet voorkwamen. De trafo’s die bij bouwpakket-klonen geleverd worden, zijn vaak bedroevend van kwaliteit, en ze bevatten soms hele domme wikkelfouten. Zo trof ik een keer een uitgangstrafo, waarvan de aansluitingen niet 4, 8 en 16 ohm waren, maar 2, 8 en 32 ohm. De wikkelverhouding was dus niet 1: 1,4 : 2 zo als het hoort, maar 1: 2: 4. In een 6A14 kloon van een bekend merk trof ik een kapotte gelijkrichterbuis aan. Bij onderzoek bleek de hoogspanningswikkeling van de trafo niet symmetrisch te zijn: er zat 50 V verschil tussen. Er was een vergissing gemaakt met de center tap van de wikkeling.
Waarom vertel ik dit allemaal?
Omdat ik besloten heb, om u als (potentiële) klant meer inzicht te geven in wat ik zo al tegenkom, en wat mijn motieven zijn om te doen wat ik doe. Jaren lang ben ik terughoudend geweest met het verkondigen van stellingen waardoor ik problemen zou kunnen krijgen met verschillende importeurs/fabrikanten. Ook nu probeer ik het noemen van merknamen te vermijden, maar ik kan u verzekeren, dat aan álle merken, óók de duurste, wel iets te verbeteren valt.
Anton “Adesign” Simonis, juli 2012